خیر. چون توجه تغییر خواهد کرد. این پیاده‌روی یک مراقبه است. می‌توانیم این را یک مراقبه‌ی پویا بنامیم چون بدن در حال حرکت است در حالیکه ما سکوت و سکون ستون فقرات و چشم‌ها را تجربه می‌کنیم. هر گونه ارتباط با موجودی دیگر باعث حواس پرتی در تمرین خواهد شد.

هنگام راه رفتن از صحبت خودداری کنید. این منجر به حواس‌پرتی خواهد شد. این پیاده روی، تمرکز، خویشتنداری و حضور ذهن را افزایش می‌دهد. بنابراین اگر باید صحبت کنید یا چیزی را بیان کنید، توقف کنید، صحبت کنید و سپس ادامه دهید.

پیاده‌روی آگاهانه باید در زمین‌ ثابت انجام شود. تردمیل زمین ثابت نیست، پس برای پیاده‌روی آگاهانه مناسب نیست.

پیاده‌روی آگاهانه بیشتر از ۳۰ دقیقه نخواهد بود، چون توجه بیشتر از این زمان نوسان خواهد کرد. پیاده‌روی آگاهانه چندین بار در روز به جای پیاده‌روی با زمان طولانی‌تر توصیه می‌شود. بنابراین ممکن است هنگام راه رفتن نیازی به آب نباشد. می‌توانید قبل از پیاده‌روی یا بعد از آن آب بنوشید، در غیر این صورت توجه تغییر خواهد کرد. این را یک تمرین مراقبه در نظر بگیرید. در طول مراقبه، ما آب نمی‌نوشیم. پیاده‌روی آگاهانه، مراقبه است.

آهسته راه بروید، با آگاهی کامل گام بردارید. به اندازه کافی آهسته راه بروید تا تمرکز خود را از دست ندهید.

کودکان از سن ۵ سال به بالا می توانند پیاده روی آگاهانه را انجام دهند.

هاله شما حداقل به اندازه ۳۰ سانت در اطراف بدن جسمانی گسترده می‌شود. هنگامی که ۳۰ سانت به جلو نگاه می‌کنید، انرژی در محدوده‌ی هاله میچرخد. اگر به دورتر نگاه کنید، از محدوده‌ی هاله خود خارج می‌شوید. بهتر است در پارک‌ها و مکان‌هایی که زمین، یکنواخت و مناسب است، تمرین کنید. هنگام راه رفتن در خیابان‌ پیاده‌روی آگاهانه توصیه نمی‌شود و می‌تواند خطرناک باشد. همچنین نگاه کردن به جلو به اندازه‌ی ۱۲۰ یا ۱۵۰ سانت، بخشی از پیاده‌روی آگاهانه نیست و تاثیرات و فواید این تکنیک را به همراه نخواهد داشت.