من در پای این مکتب عظیم و تمام اساتید عالی مقام، راهنمایان بزرگ، موجودات فداکاری که پیشاپیش ما گام برداشتند، ما را راهنمایی کردند و همچنان ما را هدایت می‌کنند با سپاسگزاری عمیق و تسلیم گردن می‌گذارم. این مکتب، آغاز و پایانی ندارد. تا ابد جاری است. هیچ جایی برای احساس مالکیت یا منیت وجود ندارد. همگی بخشی از طرحی عظیم هستند. همه پیوسته و یکپارچه هستند. همه مهم هستند. همچنین همه فاقد اهمیت هستند. همه وجود دارند و وجود ندارند. این مکتب عظیم، تا ابد جریان دارد. این جایی است که ما به آن تعلق داریم. این خانواده‌ی واقعی ما است. هیچ حد و مرزی وجود ندارد. مکتب هیچ سد و مانعی از نظر جنسیت، طبقه، رنگ، عقیده، کشور، فرهنگ، آداب و رسوم و امثال آن ندارد؛ یک پدر و ابعاد و حالات مختلفی از آن پدر واحد. ناآگاهی ما را دلزده و گمراه می کند، در حالیکه فهم و آگاهی ما را گرد هم می‌آورد. انسان منهای منیت، خدا است. من در برابر تمام فرزندان این مکتب غنی از بی‌قید و شرطی محض تعظیم می‌کنم. من در برابر این مکتب  غنی که با ایمان و عشق متعالی ساخته و مستحکم شده، سر تعظیم فرود می‌آورم.