Vroege jeugd
Zoals zijn moeder luchtig opmerkte, werd Mohanji glimlachend geboren op 23 februari 1965. Misschien vanwege een voorkennis van zijn gekozen doel, met een gelijkmoedige, onverstoorbare aanvaarding van een leven vol testen en beproevingen? Hij kuierde relaxed maar doelloos van de kindertijd naar de pubertijd en vervolgens naar de vroege jeugd. Hoewel hij geen enkele keer bleef zitten, blonk hij ook niet uit. Zelf zegt hij: “Ik kan niet zeggen wat ik van het onderwijs heb geleerd, omdat ik het grootste deel van mijn studentenleven heb gespijbeld en films heb gekeken.” Zijn schijnbaar zorgeloze houding en non-conformistisch denken was een constante bron van zorg voor zijn ouders en familieleden.
“Kort beschouwd had mijn leven, net als dat van iedereen, verschillende stadia: een beïnvloedbare, onderzoekende kindertijd, de regelmatig verwarde staat van de jeugd pogend mijn doel op aarde te bevatten, en de automatische routine van de volwassenheid die me deed beseffen dat er niets onder mijn controle was en dus niets er meer toe deed. De enige essentie van deze fasen was dat alles tijdelijk was: Ontvangen. Gevoeld. Voorbij. Mijn grootste uitdaging was om mezelf te positioneren in een samenleving die geconditioneerd en gestructureerd was door concepten – verwachtend dat ik zou voldoen aan en gevangen gehouden werd door “goedgekeurde en toegestane” grenzen van expressies, een toestand die ik beschouwde als gelijk aan de dood.”
Zwarte Schaap Van De Familie
De vraag van een leraar: “Wat zou je later willen worden?” kreeg als antwoord van een vijfjarige Mohanji: “Ik wil alleen zijn”. Er volgde een furieus telefoontje naar zijn ouders, die zijn intelligentie in twijfel trok, vergezeld van het verzoek om hem op een school voor speciaal onderwijs te plaatsen. Mohanji’s grootvader van moeders kant, een groot astroloog en een spiritueel ontwikkelde ziel, adviseerde zijn angstige en bezorgde moeder met klem de jongen met rust te laten en zei met vooruitziende blik: “Let op mijn woorden. Op een dag zal onze hele familie bekend zijn vanwege hem.” Als pre-tiener zei Mohanji ooit tegen zijn vriend: “We scheppen onze eigen toekomst en noemen het het lot”, waardoor zijn vriend dacht dat hij gek was. Hoewel deze scherpe inzichten voor hem vanzelfsprekend waren, vroeg hij zich vaak af waarom mensen van streek raakten en de diepere betekenis niet begrepen. In zijn eigen woorden: “Ik was duidelijk het zwarte schaap van mijn familie en vriendenkring, maar een mogelijkheid in de wijde wereld van mysteriën.”
In zijn tienerjaren verkende Mohanji de volledige omvang van zijn fysieke, mentale en intellectuele capaciteiten. Hij experimenteerde altijd met alles. Hij testte zijn fysieke uithoudingsvermogen met cricket, bergbeklimmen, vechtsporten, boksen, fietsen, enzovoort, deed wat met de schone kunsten (poëzie en drama) en experimenteerde met intellectuele bezigheden door middel van boeken, psychologie en new age films. Na een postdoctorale graad in literatuur, maakte Mohanji carrière in de scheepvaartindustrie als een dynamische leider met vierentwintig jaar senior managementervaring in het Midden-Oosten. Mohanji trouwde in 1992 met Saritha. In november 1995 kwam een dochter Ammu in hun leven. Een liefhebbend gezin, een succesvolle carrière, financiële zekerheid – het leven had niet beter kunnen zijn.
“Er is sprake van echt succes wanneer een persoon het leven succesvol aanpakt, door op elk moment in het leven tevreden te zijn. Geen enkel academisch examen kan de waarde van echte ervaring vervangen. Praktisch zijn helpt. Zoals geldt voor iedereen heeft het leven me veel waardevolle lessen geleerd, die mijn opleiding natuurlijk nooit zou kunnen geven.”
Het breekpunt
Zijn transformerende reis begon met het overlijden van Ammu bij een tragisch verkeersongeval op 23 augustus 2000. Het verlies van zijn enige kind liet een enorme leegte in zijn leven achter. Mohanji zegt: “Ammu was een goddelijke ziel. Ondanks haar leeftijd was haar relatie met mij die van een metgezel en vriendin. In die vier jaar heeft ze me veel dingen geleerd. Ten eerste heeft ze me het vaderschap laten ervaren. Ze schonk me enorme liefde en genegenheid, en ze mopperde vaak op me of berispte me als een ouder. Haar aard was liefde. Ze maakte me bewust van de mogelijkheid van diepere liefde, voorbij alle door mensen gemaakte barrières. Ze hield van elk wezen. Geen wonder dat honderden mensen van verschillende leeftijden kwamen om eer te bewijzen bij de begrafenis van dit vierjarige kind! Haar abrupte overlijden liet me helemaal leeg en verwoest achter. We waren totaal kapot.”
Veel Verliezen Om Iets Te Winnen
Ammu’s overlijden versnelde een reeks uitdagingen die voorbestemd waren. Mohanji scheidde van zijn vrouw, Saritha, zijn bezittingen werden gestolen, hij verloor zijn inkomsten, zijn investeringen mislukten en uiteindelijk verloor hij ook zijn baan. Hij was letterlijk gestrand zonder familie, geld, bezit of baan. Om zijn ellende nog te verergeren, ontwikkelde hij eerst nierstenen en later een pijnlijke huidinfectie die ondraaglijk was in het hete woestijnklimaat van het Midden-Oosten. Mohanji was letterlijk in de steek gelaten door vrienden en familie en ervoer de ergste vorm van menselijk lijden. Desondanks weigerde hij zich door deze gebeurtenissen te laten definiëren. In zijn woorden: “Eén voor één verwijderde God alles waar ik aan gehecht was, en plaatste me stevig op het pad van vrijheid en bevrijding. We moeten veel verliezen om iets te winnen.”
“De verkenning van mijn subtielere aspecten werd intenser en werd een prioriteit in het jaar 2000. Elke dag tussen 3 en 8 uur in de ochtend trok ik me terug in mijn cocon, een kamer waarvan ik als het ware een grot in mijn huis had gemaakt, met alleen een lamp, en verder was de ruimte leeg. De vlam van die lamp was mijn pad, mijn focuspunt. Ik verbrandde symbolisch elk aspect van mezelf als olie in die lamp, net als bij vuurceremonies. Zo zat ik altijd in een versmolten staat van totale onbeduidendheid. Dagen en maanden concentreerde ik me op het verbranden van elk aspect van mezelf. Alles wat ik had opgeslagen offerde ik aan het vuur, zoals gevoelens, emoties, pijn, verdriet, concepten, sympathieën, antipathieën, onzekerheden, eigendommen, liefdes en vooroordelen inclusief persoonlijke grenzen. Naarmate het vuur meer en meer vernietigde, begon ik een concept-vrije lege ruimte te ervaren waarbinnen ik alle dwang tot denken, praten of handelen verloor. Vrijheid en stilte begonnen op te bloeien. Zo werd uiteindelijk Mohanji geboren – voorbij en zonder grenzen.”
Geluiden Zijn Tijdelijk
Zijn isolement, doodsangst, pijn en lijden brachten hem uiteindelijk tot een diepe innerlijke verkenning en een oprechte zoektocht naar de zin en het doel van het leven. Na het voltooien van Ammu’s laatste rituelen, vertrok hij onmiddellijk naar de Himalaya, wat uiteindelijk zijn tweede huis werd. Hij verlangde ernaar de rust van stilte te vinden en weg te komen van de wereld van geluiden waarin hij betrokken was via relaties, zaken, de samenleving enzovoort. In deze context staat ‘de wereld van geluiden’ voor de actieve geest met actieve gedachten – de bron van al het lawaai. De Himalaya was een welkome afwisseling waar hij troost vond in de wijsheid en onvoorwaardelijke liefde van de Meesters, en vrede en stilte in de afgelegen gebieden. Toen hij echter terugkeerde uit de Himalaya, bevond hij zich weer in de wereld van geluiden. Hij realiseerde zich dat de stilte die in rustige eenzaamheid wordt gevonden tijdelijk is en dat hij stilte moet zoeken te midden van lawaai. Vanaf dat moment zocht hij de stilte niet meer in de Himalaya.
Sindsdien verbond hij zich elke ochtend diep met zichzelf om de rust van stilte temidden van het geluid te voelen – de stilte tussen twee ademhalingen, de stilte tussen twee hartslagen, de stilte tussen twee gedachten. Hij concentreerde zich op de ruimte tussen het geluid (adem, hartslag, gedachte), ging daarheen en voelde die stilte. Mohanji legt uit: “Als het lawaai ophoudt, is er stilte. De geluiden zijn tijdelijk, stilte is permanent. Onze focus bepaalt wat we waarnemen. Meestal concentreren we ons alleen op het geluid en missen we de stilte. Als we ons concentreren op de stilte, horen we het geluid niet. Het begint van elkaar te scheiden en de stilte breidt zich geleidelijk uit. Uiteindelijk zien we alleen stilte, beseffen dat stilte de kern is en leven dat de hele tijd. Wat er dan ook binnen of rondom ons gebeurt tast ons niet aan en dan zijn we altijd in een diepe staat van vrede en stilte. Maar we zijn niet gewend om te zwijgen, omdat het onnatuurlijk voor ons is. We zijn gewend aan de wereld van geluiden die ons steeds terugtrekt.” Het kostte hem tien jaar om zich te stabiliseren en zich te vestigen in die wereld van stilte en er uiteindelijk één mee te worden.
Ondanks dit alles bleef Mohanji introvert en bescheiden, gemakkelijk benaderbaar en één onder vele. Het leven is niet zonder gevoel voor ironie. Toen hij zich eenmaal in stilte had gevestigd, werd hij door de Guru Mandala (de Meesters van de Traditie) gevraagd om in het daglicht te treden en opnieuw te spreken in de wereld van geluiden. Mohanji zegt: “Vroeger was ik een man van geluiden, Mohan genaamd, die de wereld van geluiden binnen stormde als extra geluid, om ofwel mijn geluid toe te voegen of aan de wereld van geluiden te onttrekken. Nu ging ik naar de wereld van geluiden als stilte. Dat is waar Mohanji begon. Wat ik de wereld breng, is een aspect van die innerlijke stilte.”
Een diepe drang om de samenleving te dienen kreeg vorm in die lege ruimte, verstoken van het gruis en de warboel van luidruchtige gedachten. Een heilige inspireerde Mohanji met deze woorden: Verlicht het lijden van de kinderen van Moeder Aarde en je zult vrede vinden. Als reactie daarop startte Mohanji in 2003 ACT (Ammucare Charitable Trust TM) als een platform voor onbaatzuchtige dienstverlening voorbij alle door mensen gemaakte barrières, om de hulpelozen en behoeftigen te ondersteunen. Hij was van plan een kleine vrijwilligersorganisatie op te richten zonder overheadkosten, lidmaatschapsgelden of verplichte betalingen van welke aard dan ook.
De gebruikelijke nee-zeggers suggereerden dat het niet zou werken. Ze vroegen: “Je hebt geen diepe zakken. Wie zal je steunen? Wie steunt je?” Mohanji antwoordde: “Niemand.” Ze vroegen: “Wat is dan jouw bijdrage aan Ammucare?” Mohanji antwoordde: “Ikzelf.” Mohanji legt uit: “Ik geef mezelf altijd aan alles. Dat is mijn kracht. Ik investeer altijd mezelf, of het nu gaat om mensen, organisaties, situaties, initiatieven of de wereld.” Tegenwoordig wordt zijn boodschap van onvoorwaardelijke liefde en onbaatzuchtige dienstbaarheid uitgedrukt door Ammucare en ACT Foundation, die wereldwijd humanitair werk leveren.
“Onbaatzuchtige dienstverlening is onze verantwoordelijkheid en een kenmerk van onze verfijning. Het helpt om onze innerlijke wereld schoon te maken. Ware rijkdom komt van wat we aan deze aarde kunnen geven, niet van wat we nemen.”
De Boodschap Verspreiden
In de diepte van stilte ontving hij op afzonderlijke momenten ‘The Power of Purity’ (de Kracht van Zuiverheid) en de ‘360°’-meditaties. Met de meditaties kwam Shaktipat – een overdracht van de energieën van hogere bewustzijnsgebieden naar de ontvanger. Devi Mohan verscheen in 2007 in zijn nogal grimmige maar surrealistische leven en speelde een belangrijke rol om hem in de schijnwerpers te zetten. Ze moedigde Mohanji aan om zijn innerlijke rijkdom te delen, zodat de wereld zou kunnen profiteren van zijn kennis. Mohanji gelooft dat ze door de Guru Mandala is gekozen om hem uit zijn introversie te halen en hem te helpen de kennis en wijsheid te leveren die ze zo overvloedig hebben gegeven. De eerste meditaties begonnen begin 2007 in Dubai, gecombineerd met spirituele verhandelingen (satsang) werden aan iedereen onvoorwaardelijk en gratis aangeboden. De ervaringen waren krachtig en gevarieerd – zware reiniging, communies met de Meesters en levensveranderende ervaringen. Het nieuws over de Mohanji en zijn levensveranderende berichten verspreidde zich snel.
Devi en Mohanji trouwden in april 2010 en werden in april 2011 gezegend met een prachtige dochter Mila. Hun huwelijk was een spirituele verbintenis van twee mensen die samengebracht waren voor een hoger doel. Uiteindelijk heeft Mohanji zijn baan opgezegd om zijn leven te wijden aan het enige doel om waarde toe te voegen aan de samenleving met de vaste overtuiging dat de wereld moet verbeteren vanwege onze aanwezigheid erin. Meer meditaties en technieken (Link naar de praktijkpagina) volgden. De meditaties werden uiteindelijk in vele talen vertaald en worden nu individueel en in groepen over de hele wereld uitgevoerd. Vandaag zijn er honderdduizenden mensen over de hele wereld die een positieve transformatie ervaren door zijn aanwezigheid, leringen en technieken – van beroemdheden, atleten, zakenmensen, professionals, ondernemers tot gevangenen en mensen met een slechte geestelijke gezondheid. Zijn leringen zijn nu over de hele wereld verspreid via instellingen die zijn geregistreerd in meer dan 15 landen en extra vrijwilligers units in meer dan 30 landen.
Veel hedendaagse meesters hebben Mohanji titels verleend als een teken van respect en eer voor zijn spirituele status. Shri Shri Vittalananda Saraswati (Vittal Babaji) noemde hem Raja Yogi of Raja Rishi, Thyagananda Sharma noemde hem Vishwa Kalyananda Bharati (degene die werkt voor het welzijn van het universum), Avadhoota Nadananda gef hem de titel Brahmarishi (de hoogste klasse van rishi’s of wijzen in het hindoeïsme) en de wijze Agastya noemde hem via Devi Amma Jagat-mitra (vriend van de wereld) en vervolgens Vishwa-mitra (vriend van het universum).
Hiervan identificeert Mohanji zich het meest met Jagat-mitra – de vriend van de wereld. Zelfs met deze enorme groei in deze jaren blijft hij eenvoudig en nederig, ongebonden door de kaders of concepten van de samenleving, beschikbaar en toegankelijk voor iedereen die vrij en bevrijd wil leven, en met elk moment van zijn bestaan, in elke situatie, onvoorwaardelijk, zonder verwachtingen het maximale gevend en waarde toevoegend aan de wereld.
Dutch 
Italian 
Hindi 
French 
Macedonian 
Russian 
Persian 
English 
Spanish 
Croatian