رقص آگاهی یعنی خودِ طبیعی بودن وقتی که تمام وجودت در سرمستی از زنده بودن است. وقتی هر اتمی زنده می‌شود، از حقیقت وجودی زنده بودن مسرور می‌شود. رقصنده در رقص حل می‌شود. رقصنده تبدیل به رقص می‌شود. تمام جدایی‌ها ناپدید می‌شوند. هیچ آغاز و پایانی برای رقص والای آگاهی وجود ندارد. رقصِ بی‌پایانی ورای همه مرزها و محدودیتها در سکوت استواری از یگانگی، آغاز شده و پایان می‌یابد. رقصنده و رقص یکی هستند. دیروز، امروز و فردا یکی است. مرگ و زندگی یکی است. این یک رقص کیهانی جاودانه است. این سرخوشی از خلقت و سرمستی از انحلال و فنا است. جشن است. این آگاهی از آگاهی برتر است که فراتر از فرم و زمان در حال رقصیدن است. این عشق است. این رقص است.